We applaudisseren voor de zorgverleners en tonen op die manier respect voor hun waardevolle bijdrage aan onze samenleving. De coronacrisis leert ons welke beroepen er echt toe doen. Maar wat gaat er gebeuren na corona. Er wordt veel over geschreven maar niemand weet het echt. Zullen we na de crisis nog altijd respect hebben voor de essentiële beroepen in onze samenleving?
Het is de hoogste tijd en die hebben we nu in ons kot, dat we eens nadenken over hoe het verder moet. Willen we terug in de ‘ratrace’ stappen en streven naar veel hebben. Of hebben we door de voorbije weken ontdekt dat we ‘veel shoppen, op citytrip gaan, naar festivals en musicals, en zo verder’ niet zo erg gemist hebben. Wat we vooral gemist hebben is onze familie, onze vrienden al hebben we wel ontdekt wie onze buren zijn. Het zijn dus niet de materiële waarden die we gemist hebben, maar vooral de vriendschap, de samenhorigheid, een goeie knuffel.
De grote vraag is nu: gaan we gewoon terug naar het leven van voor corona of willen we toch proberen om ons leven meer in het teken van welzijn en minder in het teken van welvaart te zetten? Hoe kunnen we tot een beter evenwicht komen tussen werk en privé?
“In de twintigste eeuw hadden we een herverdeling van welvaart, in deze eeuw zal de grote herverdeling in termen van tijd zijn.” Niels Ebdrup, Deense demograaf
Kan een kortere werkweek helpen om arbeid en privé meer in evenwicht te brengen? Uit experimenten in verschillende landen blijkt dat mensen die minder werken beter presteren, dat er een hogere tevredenheid is en minder problemen, minder ziektes voor medewerkers, minder burn-outs hebben. Hieruit volgt een hoger rendement maar vooral gelukkiger mensen.
Daarom moeten we het aantal werkuren van 36 naar 30 uren per week brengen en dit gespreid over 4 dagen. (Ik had dit voorstel liever Europees gerealiseerd gezien, maar die hebben andere problemen). Al zullen veel werkgevers hier niet blij mee zullen zijn want er worden minder uren gepresteerd. We zullen dit dan ook geleidelijk invoeren rekening houdend met de sectoren. Ook is dit een groene maatregel, want het aantal verplaatsingen naar het werk wordt verminderd met 20 %, wat ons helpt om de lucht in onze steden te verbeteren.
Ik weet dat de vakbond hiermee niet zal akkoord gaan, maar we kunnen om dit een beetje te compenseren 6 kerkelijke feestdagen afschaffen: tweede pinksterdag, tweede paasdag, Hemelvaart, 15 augustus, Allerheiligen en Allerzielen. Dit komt tevens tegemoet aan de vraag tot scheiding tussen kerk en staat. Daarenboven weet niemand nog wat deze feestdagen betekenen.
De zorgsector en de essentiële beroepen; Wij beginnen met het bedanken van de mensen van de zorg voor hun inzet door na corona hun contracten om te zetten naar een 4-daagse werkweek of een 30-uren week. De andere essentiële beroepen zoals politie, hulpdiensten, huisvuilophalers, enz. kunnen de volgende zijn om over te schakelen naar een 4-daagse werkweek.
Het onderwijs; De 4-dagen week zou zeker in het onderwijs moeten toegepast worden. Ook voor de kinderen kan een kortere week meer rust geven en de mogelijkheid geven om voor hobby’s zoals tekenen, schilderen of muziek tijd te maken, maar ook voor sport en jeugdbeweging. Om het verlies van één werkdag te compenseren, moet er gezocht worden naar een andere werkindeling en verlofdagen.
De bedrijven; Voor bedrijven moeten we het voorlopig overlaten aan de bedrijven om hierover te beslissen. Laat ze per bedrijf beslissen of ze dit willen toepassen. Laat het voorlopig een vrijwillige regel zij die later een algemene regel wordt.
Op dit moment willen politici dat het normale leven zo snel mogelijk terugkeert, want dat is het enige dat ze kennen. Een samenleving waarin het ieder voor zich is, waar we zoveel mogelijk materiële welstand opbouwen. De nadelen van deze manier van werken wordt alle dagen duidelijker; virussen die we niet kennen, de natuur die in de problemen is, onze fysieke en mentale gezondheid die onder druk staat. Laat ons dit moment aangrijpen om veranderingen te eisen