Voor elk van deze beleidsdomeinen komt er een Europees Minister, die voorlopig (tot er een Europese Federatie is gecreëerd) nog moet samenwerken met de desbetreffende ministers van de deelnemende landen.
Wij hebben geen president nodig zoals de Verenigde Staten van Amerika, die machtig is maar ook weer weinig te zeggen heeft. En we willen al zeker niet een circus zoals de verkiezing van de Amerikaanse President. Als we kiezen voor een President van de Europese Federatie dan moet die verkiezing gebeuren door het parlement en niet door de bevolking. Alle parlementsleden uit alle regio’s kunnen zich kandidaat stellen en stemmen. De Minister-President stelt zijn eigen team samen bestaande uit de ministers en een beperkt aantal kabinetsleden. Daarna moet dit goedgekeurd worden door het parlement.
Heel belangrijk bij de reorganisatie is dat het parlement de taak krijgt die het verdient: het maken van wetten over de eigen beleidsdomeinen en de controle op de beslissingen en uitgaven van de Europese ministers en hun administraties. De wetsvoorstellen komen dus niet langer van de commissie maar van het parlement. Zo lang er geen echte Europese Federatie is, werken de Europese ministers in een werkgroep samen met de nationale ministers van het desbetreffende beleidsdomein.
Dit houdt in dat de Europese Commissie wordt afgeschaft in zijn huidige vorm en vervangen wordt door een beperkt aantal ministers met een eigen administratie, één voor elk grensoverschrijdend bevoegdheidsdomein en een Minister-President.
Ook de Europese Raad (regeringsleiders) moet worden afgeschaft, omdat het daar gaat om de wet van de sterkste, de grootste, de wet van de jungle. Ze onderhandelen dagen en als het moet nachten, waarbij de grote landen en de sterke figuren het steeds winnen van de anderen. Dit is geen democratie en daarenboven wordt de Europese Raad niet gecontroleerd door het parlement.
De fracties zijn oude partijpolitiek in een nieuw parlement. Het is weer een tendens naar particratie, macht verwerven door groepen te vormen waarbij de groep snel belangrijker wordt dan de individuen. Omdat ze de democratie niet verbeteren maar eerder afbreken en dat ze daarenboven nog eens een extra kost veroorzaken moeten ze afgeschaft worden. Fracties dienen enkel om machtsblokken te creëren en dat is dus verder afglijden naar dystopia.