Globalisering
Globalisering ‘an sich’ is niet het probleem. Het is normaal dat markten steeds internationaler worden. Het probleem is vooral dat er steeds meer en meer zeer grote bedrijven ontstaan, die stilaan de macht in handen nemen.
‘Het neoliberale globaliseringsproject heeft tot reductie van verantwoordelijkheid en vrijheid geleid’
Jan Mertens, lid van de denktank Oikos
Voor Michael Parenti, Amerikaans politicoloog, historicus en activist, hangt het ervan af wat we verstaan onder globalisering:
“Beschouw je globalisering als een normaal proces van groeiende markten met een steeds internationaler karakter, dan zullen zelfs enkele marxisten zeggen: dit is een normale evolutie, waar ook Marx eigenlijk al van sprak. Maar ‘globalisering’ betekent vooral free trade: WTO, TTIP, NAFTA en soortgelijke vrijhandelsverdragen die eigendomsrechten verheffen boven alle andere rechten. Men noemt het vrije handel, maar het is niet vrij en heeft niets met handel te maken. Het is een aanval op democratische soevereiniteit.
Een voorbeeld: Denemarken voerde een verbod in op producten die gemaakt worden met bedreigde soorten. Dat wordt beschouwd als een verstoring van de vrije handel. De economie heeft niet zozeer meer te maken met het maken van producten, dan wel met het maken van geld. Liefst zoveel mogelijk.”
Jonathan Holslag omschrijft het probleem zeer duidelijk als hij zegt: “Steeds meer sectoren worden gedomineerd door een klein aantal heel grote bedrijven. In plaats van die te pamperen met fiscale trucs, moet de overheid ruimte scheppen voor ondernemers die de samenleving wel versterken. Ik ben ervan overtuigd dat ook kleine samenlevingen als de onze erover moeten waken dat hun economie niet nog kwetsbaarder wordt in de turbulente wereldeconomie.“
Bij zo’n standpunt volgen al snel de verwijten van protectionisme en nationalisme. Ik vraag me af of dit niet het sluiten van de ogen is voor wat er gebeurt. Beseft de elite wel dat er veel mensen zijn die geen voordelen halen uit de globalisering, integendeel. Wordt het niet de hoogste tijd om ook met de verliezers rekening te houden. Of laten we het over aan mensen die eenvoudige oplossingen suggereren, maar uiteindelijk niets realiseren.