Julie vindt dat er teveel met geld gemorst wordt!
#Goed Bestuur vraagt om belastinggeld op een goede en rechtvaardige manier te besteden en om de toekomstige generaties niet op te zadelen met een enorme schuld.
“Welvaart kan niet worden hersteld door overvallen op de publieke Schatkist.”
Herbert Hoover, Amerikaans 31ste president
Hoe is het nu?
In 2022 bedroeg de Belgische staatsschuld 621 miljard dollar, omgerekend een slordige 570 miljard euro. Of: 105 procent van het jaarlijkse bbp.
In de eurozone hebben slechts vijf landen een grotere staatsschuld ten opzichte van het bbp dan België, en die liggen allemaal in Zuid-Europa.
De gemiddelde Belg stond vorig jaar maar liefst 48.833 euro in het krijt.
Uitgeven zonder verantwoording
Politici hebben de neiging om zoveel mogelijk aan de burgers te geven. Dat kan zijn door kortingen te geven op belastingen (aftrek-mogelijkheden), subsidies te verlenen, door het verhogen van tussenkomst in de kosten van de burger (ziekte, enz). Dikwijls is dit terecht, maar soms is het gewoon een cadeau.
Op het einde van de rit is de staatskas leeg en moet er nieuw geld gezocht worden door nieuwe belastingen uit te vinden (de creativiteit van politici is ongelooflijk).
Of er moet sterk bezuinigd worden op de lopende uitgaven. Dat gebeurt dan door het uitkleden van onderwijs, gezondheidszorg, pensioenen, cultuur of infrastructuur. En meestal eindigt het met het privatiseren van collectieve voorzieningen.
Onverantwoordelijkheid over de centen
Het graaien uit de grote pot moet stoppen. Bij besprekingen over de begroting verdedigt iedere minister zijn departement met de bedoeling zoveel mogelijk uit de kas te halen. Waarom mag een regering wat een burger niet mag? Mocht ons land een vennootschap zijn, dan was ons land al heel lang geleden failliet verklaard en waren alle goederen reeds lang door een deurwaarder opgeschreven en uiteindelijk meegenomen voor verkoop om de schulden terug te betalen. En meestal is dit jammer genoeg onvoldoende om de schulden te betalen.
Dames en Heren politici, neem a.u.b uw verantwoordelijkheid. U beheert tenslotte ons belastinggeld. En ook de toekomstige generaties hebben recht op een goed leven. Stop met het vernietigen van onze spaarpot. Verminder de kosten van de staat zodat de belastingen en andere inkomsten naar beneden kunnen en onze schuld kan verminderen. Dit zijn we verplicht aan onze kinderen.
#Goed Bestuur vraagt de volgende verandering
We moeten er alles aan doen om geen schulden te maken voor onze kinderen en kleinkinderen.
Structuur aanpassen voor efficiënter beheer
Een grondige hervorming is noodzakelijk want 6 staatshervormingen hebben ons gebracht waar we nu staan. Kafka heeft toegeslagen. De manier waarop beslissingen worden genomen moet anders. De structuur moet eenvoudiger en duidelijker.
We moeten naar een eenvoudige staatsstructuur en duidelijk definiëren wie waarvoor verantwoordelijk is en dus ook zijn verantwoordelijkheid moet nemen over de financiën die hij beheert.
Ook belangrijk is om eens goed na te denken welke de echte basisbehoeften zijn waarvoor de staat moet zorgen. Als dit duidelijk is dan kunnen we aan de slag om een goed sociaal systeem op te zetten voor de toekomst. De jeugd verdient het.
Budget = directe verantwoordelijkheid uitvoerende macht
Het budget is de verantwoordelijkheid van de “Bestuurders”, of de regering. Er bestaat vooral bij linkse partijen een ongeschreven akkoord dat budgetcontrole en het overschrijden van het budget toegelaten zijn om sociale redenen.
Waarom is het sociaal om het budget te overschrijden? Waarom mag de staat meer geld uitgeven dan er binnenkomt? Is het sociaal om de nu gemaakte schulden over te laten aan onze kinderen en kleinkinderen? Nu geld uitgeven om sociaal te zijn, maar door schulden te maken de kinderen en kleinkinderen belasten met de afbetaling vindt ik helemaal geen sociaal beleid.
Wat zou u doen als uw ouders u bij hun overlijden schulden zouden nalaten? De erfenis weigeren, uiteraard. Onze kinderen en kleinkinderen erven een staatsschuld van op dit moment 570 miljard en die groeit nog dagelijks. Die erfenis kunnen uw kinderen niet weigeren. Nochtans hebben ze die schuld niet zelf gemaakt. Die is gemaakt door een stel onverantwoordelijke politici die in onze naam schulden hebben gemaakt. Budgetoverschrijdingen zijn op geen enkele manier te verantwoorden. Sociaal beleid moet kunnen zonder budgetoverschrijdingen.
Belastingen per niveau
Het zou van staatsmanschap getuigen als onze politici eens duidelijk zouden bepalen welke belasting voor welk niveau voorbehouden wordt, zodat elk niveau zijn verantwoordelijkheid kan nemen. En er ook verantwoording voor kan afleggen aan de burgers. Er wordt dan niet langer uit de grote pot gegrabbeld.
Ieder niveau (gemeenten, kantons, federaal en Europa) heft zijn belasting en is ook verantwoordelijk voor zijn uitgaven. Er moet een evenwicht zijn tussen beide. Lenen op toekomstige generaties is niet langer een optie. Onze staatsschuld is nu al meer dan 500 miljard of een schuld van meer dan 50.000 € per inwoner.
Misschien is het een goed idee om meer verantwoordelijkheid te eisen van onze politici: een burgemeester, een gouverneur of een minister, die zijn termijn eindigt met meer schulden dan bij het begin van zijn mandaat mag zich niet meer verkiesbaar stellen.
Zelf zorgen voor de nodige fondsen
Elk ministerie, elk kanton, elke gemeente moet zelf zorgen voor de nodige fondsen om het door hen gekozen beleid te kunnen uitvoeren. Directe verantwoordelijkheid is het einde van de graai-cultuur uit de staatskas. Er wordt niet langer uit een grote pot gepakt, die eigenlijk al lang geen pot meer is maar eerder een reuze grote put, veroorzaakt door politici die geen verantwoording moesten afleggen voor hun beleid. Dit wil zeggen dat elk ministerie een belasting moet heffen.
Voorbeelden van directe inkomsten
Ziekteverzekering zou uit de sociale zekerheid moeten gehaald worden, want dit is een mensenrecht in tegenstelling tot de sociale zekerheid die een burgerrecht is. Het ministerie van Volksgezondheid en de ziekteverzekering zou kunnen rekenen op de accijnzen van sigaretten, alcohol en van een suikertaks. Hiermee zouden alle kosten van het ministerie moeten voldaan worden. Is dit niet het geval, dan moeten deze accijnzen naar boven en dat zal de consument direct merken. De burgers zouden dan geen bijdrage meer moeten betalen voor een basis (inclusief hospitalisatie) ziekteverzekering.
Een ander voorbeeld zijn de accijnzen op brandstof en taksen voor auto’s. Deze zouden kunnen aangewend worden voor het openbaar vervoer, zodat dit een waardevol alternatief is voor de auto en gratis kan gemaakt worden.
Ons belastingstelsel is aan een heel sterke vereenvoudiging toe.
Als we de omvang van de staat kunnen terugdringen, dan wordt het ook gemakkelijker om dat te realiseren. Minder staat betekent minder nood om belastingen te innen en minder creatieve bijkomende belastingen. Minder fiscale regels betekent ook minder mogelijkheden om die regels te overtreden en dus minder ontduiking en minder vervolgingen voor fiscale fraude.
Volgende venster op de politiek: