We willen ons niet langer uitgemolken voelen door oneerlijke multinationals en superrijken. De globalisering van de economie pakt de winsten van de mensen af. We moeten stoppen met slechte goedkope producten te verkopen, of producten die resultaat zijn van kinderarbeid te financieren, of die een zware belasting zijn voor het milieu, of te importeren en investeren in de lokale economie.
“De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen, maar niet ieders hebzucht.”
Mahatma Gandhi, Indiaas politicus, 1869-1948
62 Rijken
We accepteren niet langer dat 62 rijken evenveel samen bezitten als de armste helft van de wereldbevolking of 3,6 miljard mensen. Vijf jaar geleden waren dat er nog 388. Het vermogen van de armste helft van de mensen is de afgelopen vijf jaar alleen maar afgenomen. De daling van dat vermogen bedroeg liefst 41 procent, ofwel 3.000 miljard dollar. Ondertussen steeg het vermogen van de 62 rijkste mensen op aarde in die periode met meer dan 500 miljard dollar tot 1.760 miljard dollar (1.612 miljard euro), aldus de berekeningen van Oxfam Novib.
De ontwikkelingsorganisatie noemt het een schande dat armoede en extreme ongelijkheid in stand worden gehouden. Oxfam Novib hoopt dat de regeringsleiders de politieke moed tonen om onder meer een einde te maken aan de kwalijke rol van belastingparadijzen. Naar schatting 7.600 miljard dollar aan privévermogens is bij deze paradijzen ondergebracht. (Bron: ANP – 17-01-16)
Wanneer het geschatte vermogen $490.000.000.000.000.000,- (vierhonderdnegentigduizend triljoen dollar) van de bankiersfamilie “De Rothschild” onder de wereldbevolking verdeeld zou worden dan zou iedere wereldburger 70 miljoen dollar ontvangen. Dit is een astronomisch bedrag dat ons voorstellingsvermogen vér te boven gaat.
Mensen zijn van nature rechtvaardig
Daarom pikken ze de ongelijkheid niet meer. Mensen moeten in opstand komen tegen deze schandalige ongelijkheid. Daarvoor hoef je geen marxist te zijn, want de meeste mensen zijn sociale wezens en niet langer akkoord met deze ongelijkheid.
Hoe kan de jeugd nog een droom hebben in een wereld die alleen maar klaagt dat het slecht gaat, maar de oplossingen steeds zoekt bij de anderen. Er is niets tegen rijkdom, mits het niet ten koste gaat van een ander en men oog heeft voor de noden van de kansarme en minder bedeelde medemensen. De kloof tussen rijk en arm is echter mensonterend. Verontwaardiging mag dus geen aanval worden op iedereen die wat geld heeft, dat is niet de bedoeling. Maar er moet heel dringend iets veranderen.
Het is waar dat bij ons een groot deel van onze bevolking het goed heeft en dus niet te klagen heeft. Dat is meteen ook de reden dat een groot deel van onze bevolking niet vindt dat er iets moet veranderen. Het aantal mensen in armoede is zeker niet verbeterd, daarom moeten we ons systeem in vraag stellen.