De Federale Vergadering is de hoogste politieke autoriteit in Zwitserland en is samengesteld uit de Nationale Raad, die het volk vertegenwoordigt, en de Raad van Staten, die de kantons vertegenwoordigt. In tegenstelling tot het federale niveau worden de bestuurders van de kantons en de gemeenten gekozen door het volk. Op kantonaal niveau zijn er alleen eenkamerparlementen en 80% van alle gemeenten heeft geen parlement, aangezien een burgervergadering de hoogste autoriteit is.
De Bondsvergadering
De wetgevende macht in Zwitserland wordt uitgeoefend door het parlement, de zogenaamde Bondsvergadering. Het is een tweekamerstelsel dat het volk (Nationale Raad) en de kantons (Raad van Staten) vertegenwoordigt. Beide kamers hebben gelijke bevoegdheden. De Bondsvergadering oefent het hoogste gezag van de federatie uit, heeft de wetgevende macht om alle federale wetten te maken, en benoemt de leden van de Federale Raad en het Federale Hof, de militaire opperbevelhebber (in tijden van oorlog) en andere belangrijke federale organen. Het houdt toezicht op alle autoriteiten van de Zwitserse federale regering en keurt de jaarlijkse begroting goed die is opgesteld door de Bondsvergadering. Het parlement vergadert vier keer per jaar gedurende drie weken. Indien nodig worden speciale sessies opgeroepen.
Parttime parlementsleden
Terwijl in de meeste landen het mandaat van een parlementariër een voltijdbaan is, hebben de meeste parlementariërs in Zwitserland nog een beroep naast het parlementslid zijn. Daarom wordt de Bondsvergadering gekarakteriseerd als een semi-professioneel parlement. Kamerleden besteden gemiddeld 60% van hun werktijd aan hun parlementaire taken (vergaderingen, voorbereiding, commissie- of fractievergaderingen). Vanwege de hoge werkdruk wordt er regelmatig gepleit voor een voltijdse organisatie van het parlement. Een semi-professioneel systeem stelt parlementariërs echter in staat zich dichter bij hun achterban te voelen en hun professionele ervaring in het parlementaire werk in te brengen. Ook op kantonaal en gemeentelijk niveau werken de meeste politici in deeltijd.
Nationale Raad
De Nationale Raad vertegenwoordigt het volk. De verkiezingen van de 200 leden worden gehouden in 26 kiesdistricten, aangezien elk kanton een afzonderlijk kiesdistrict vormt. Elk kanton heeft recht op zetels in verhouding tot het aantal inwoners. Het kanton Zürich, dat de grootste bevolking heeft, is vertegenwoordigd met 34 zetels, Bern heeft 26 en kleine kantons zoals Appenzell Innerrhoden of Uri hebben slechts één zetel. In het dichtstbevolkte kanton Zürich kan een politieke partij een zetel in de Nationale Raad behalen met minder dan 3% van de kantonnale stemmen, terwijl in kleine kantons als Schaffhausen of Jura met twee zetels minstens 33% van de stemmen nodig is om ga zeker zitten.
Stemprocedure
Het kiesstelsel is een proportioneel systeem met open lijsten en elk kanton is een kiesdistrict. Kiezers hebben verschillende mogelijkheden om kandidaten te kiezen. Ze kunnen vrij de naam van hun voorkeurskandidaten op een blanco lijst schrijven of een voorgedrukte kandidatenlijst gebruiken die door een partij is aangeleverd. Als ze voor de tweede optie kiezen, zijn er drie verschillende mogelijkheden om de lijst aan te passen: ten eerste kunnen kandidaten van de lijst worden geschrapt; ten tweede kan een kandidaat worden vervangen door een kandidaat van een andere lijst/partij en ten derde kan een kandidaat tweemaal op een lijst worden geplaatst om zijn of haar verkiezingsperspectief te vergroten.
Raad van Staten
De Raad van Staten bestaat uit 46 leden. Elk kanton wordt vertegenwoordigd door twee leden, met uitzondering van Basel-Stadt en Basel-Land, Obwalden en Nidwalden, Appenzell Innerrhoden en Appenzell Ausserrhoden allemaal vertegenwoordigd door één zetel. De verkiezing van de Raad van Staten is een kantonnale aangelegenheid. Alle kantons voerden rechtstreekse verkiezingen in en alle, behalve het kanton Jura, passen het meerderheidsstelsel toe. In een eerste ronde moet in de regel elk van de twee kandidaten per kanton een absolute meerderheid van stemmen behalen; in de tweede ronde is een relatieve meerderheid voldoende. Het kanton Genève vormt een uitzondering: in de eerste ronde is een relatieve meerderheid van meer dan een derde van de stemmen voldoende.
Kantonnale verkiezingen
In tegenstelling tot het federale niveau (waar de regering wordt gekozen door het parlement), wordt in de kantons de regering rechtstreeks door het volk gekozen. In de meeste kantons is de verkiezing van deze regeringen gebaseerd op het meerderheidsstelsel, hoewel de kantons Zug en Ticino hun regeringsleden kiezen volgens het proportionele systeem. Een ander onderscheid met het federale niveau is dat er in de kantons slechts één kamer van het parlement is. Net als bij de Nationale Raad kiest een meerderheid van de kantons hun vertegenwoordigers in het kantonnale parlement op basis van het proportionele systeem.
Gemeenteraadsverkiezingen
In de gemeenten worden de bestuurders ook door het volk gekozen. Slechts ongeveer 20 % van alle gemeenten, vooral de steden, heeft een gekozen parlement. In de andere gemeenten is de volksvergadering het hoogste politieke gezag, dus buiten de gemeenteraad vinden er geen verkiezingen plaats. Met betrekking tot de gemeenteraad zijn er zowel majoritaire als proportionele verkiezingsprocessen. Hoewel de meeste gemeenten hun gemeenteraad kiezen in een meerderheidsproces, koos 30% van alle Zwitserse gemeenten voor een verkiezing van de uitvoerende macht in een proportioneel systeem. Vooral grotere gemeenten kiezen vaak voor de tweede optie, een betere vertegenwoordiging van de kleinere politieke partijen.