Nicolas vindt 472 parlementairen veel te veel !
#Goed Bestuur vraagt het verminderen van het aantal parlementairen van alle momenteel bestaande 6 parlementen. Door de structuur te veranderen kunnen we het aantal fulltime parlementsleden verminderen van 472 naar 334.
Als we een blanco stem laten vertegenwoordigen door lege zetels, dan vermindert het aantal te betalen parlementsleden nog eens.
“Alcohol is een zeer noodzakelijk artikel. Het stelt het Parlement in staat om elf uur ’s avonds dingen te doen die een verstandig persoon om 11 uur ’s ochtends nog niet zou doen.”
George Bernard Shaw, Iers-Engels schrijver, criticus en Nobelprijswinnaar literatuur
Hoe is het nu?
Door het behoud van de 6 parlementen hebben we bij de volgende verkiezingen kieslijsten voor het Europese (21), het Federale (150), het Vlaamse parlement (124) of het Waalse parlement (75) of het Brusselse (72) en dan nog de Waalse Gemeenschap (51). In totaal 472 parlementairen.
#Goed Bestuur vraagt de volgende verandering:
Het federale parlement moet terug het hart worden van onze samenleving, niet langer de partijvoorzitters. Om minder parlementen en dus minder kosten te hebben moeten we gewoon de Gemeenschappen afschaffen en enkel de drie Gewesten behouden.
We verminderen daardoor het aantal parlementsleden van 472 naar 334 fulltime beroepspolitici. We bereiken dit door de verkiezing van regionale parlementen af te schaffen en te veranderen in een Federaal parlement met daarin geïntegreerd 3 gewest-parlementen.
Federale kieskring
Van de 334 worden er 100 gekozen in een federale kieskring. Dit wordt de slag der titanen, het gevecht voor de gunst van de kiezer. Uit deze verkozen parlementsleden worden de ministers gekozen.
Gewesten
De 234 worden verkozen per gewest: 42 voor Brussel, 117 voor Vlaanderen en 75 voor Wallonië. Deze verkozenen zijn dus verkozen voor het federaal parlement, maar kunnen dus ook mee beslissen over hun gewest. Hiervoor is het kiesdistrict het gewest en niet langer de provincie die moet afgeschaft worden.
Wie verkozen is moet die functie opnemen en verliest daardoor zijn recht op een functie op een ander niveau. Geen cumuls van mandaten.
Blanco stemmen = lege zetels = minder kosten
“Blanco stemmen” moet nuttig worden; blanco stemmen moeten een echte functie krijgen. Een kiezer die blanco of ongeldig stemt wil hiermee aangeven dat er niemand is waarin hij voldoende vertrouwen heeft om hem te vertegenwoordigen. Daarom moeten blanco stemmen aanzien worden als verkozenen. Blanco stemmen worden vertegenwoordigd door lege stoelen in parlement. Bij stemmingen worden deze blanco stemmers aanzien als onthoudingen. Daarenboven is dit een grote besparing want lege stoelen moeten niet betaald worden.
Lijststem
In een representatieve democratie geven burgers een mandaat aan één persoon, waarvan ze vinden dat die hen mag vertegenwoordigen. De persoon is belangrijk, niet de partij. Natuurlijk staat die persoon op de lijst van een partij, omdat hij vind dat de gedachten van die partij het dichts aanleunen bij zijn ideeën. Daarom moet de kopstem of lijststem afgeschaft worden, want we kiezen voor personen die ons vertegenwoordigen. De persoon is verkozen, niet de partij. Dat wil ook zeggen dat er geen vervangers meer verkozen worden en dus wanneer een mandataris zijn functie opzegt is er geen vervanging mogelijk. Pech voor de partij.
Lijst Onafhankelijken
Om burgers een kans te geven om zich verkiesbaar te stellen zonder bij een partij te horen, moet er op elke kieslijst ook een ‘lijst’ Onafhankelijken zijn. Die lijst kan gevuld worden met vrijwilligers, mensen die politieke verantwoordelijkheid willen opnemen, maar die zich niet kunnen vinden in de bestaande partijen. Iedere vrijwilliger die op die lijst wil komen moet 50 handtekeningen verzamelen. Ook lokale of kleine partijen kunnen op deze lijst komen.
Kiesverplichting
We moeten niet accepteren dat mensen geen interesse moeten hebben in politiek, want de politiek bepaalt mee hun leven. Voor een democratie is het van belang dat zoveel mogelijk mensen meedoen: insluiting is het devies, niet uitsluiting.
Een democratie vaart wel bij een hoge mate van participatie. En dat blijkt niet altijd even eenvoudig. Een democratie is gebaat bij een hoge opkomst, maar die verschilt per land. Democratie moet zichzelf voortdurend onderhouden – en dat vraagt inzet van kiezers en gekozenen.
Burgers hebben heel veel rechten maar weinig plichten in onze maatschappij; belastingen betalen en stemmen zijn de 2 belangrijkste plichten. Stemplicht is een democratische burgerplicht: de kiezer engageert zich om zijn stem te geven, de politieker engageert zich om rekening te houden met de wensen van de kiezers. Wie niet stemt zou zijn burgerrechten moeten verliezen. Rechten eisen maar plichten vergeten is niet OK.
Niet-Belgen die hier 5 jaar verblijven krijgen alle burgerrechten. Ze moeten dus ook verplicht worden om te stemmen (zij maken deel uit van de samenleving).
Niet-stemmers moeten een boete van 1000 € krijgen. Om de rechtbank te ontlasten kan dit gebeuren door de Belastingdienst. Misschien kunnen we dit invoeren voor alle boetes. Het innen hiervan wordt dan een taak van de belastingdienst. Voordeel hiervan is dat er maar één instantie is die voor het innen zorgt.
Kiesdrempel
De Vlaamse regels over politieke partijen met hun kiesdrempel en hun eenzijdige staatsfinanciering druisen in tegen de rechtspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg. Ze geven de gevestigde partijen te veel macht, vervalsen de concurrentie tussen partijen omdat kleine partijen en partijen met een afwijkende mening het te moeilijk krijgen. Ze hollen daarmee de macht van de kiezer uit. Om vernieuwing te stimuleren moet de verkiezingsdrempel verdwijnen. Er is geen enkele reden voor deze maatregel, tenzij het bestendigen van de macht in bestaande partijen. Nieuwe ideeën moeten gemakkelijker een weg vinden naar de gemeenteraad, het kanton en het parlement.
Waarom moeten parlementsleden rijkelijk betaald worden?
De gemiddelde loonkost in België is momenteel 39,1 € per gewerkt uur. Omdat een uur werken voor een politieker ook een voorbereiding vraagt, geven we per gewerkt (op tikklok) uur 78,2 € per gewerkt uur. Om te vermijden dat er onbeperkt “gewerkt” wordt voorzien we een maximum aantal uren volgens functie en een totaal aantal van maximum 150 uren per maand. Alle vergoedingen voor politici worden door het ministerie van binnenlandse zaken betaald op basis van de time-sheets van de politici.
Er is bij de bevolking zeker geen begrip voor het feit dat een deel van de vergoeding van de parlementsleden onbelast is. De bevolking kreunt onder de belastingdruk, maar de politici moeten hier niet aan meedoen. Leg dit maar eens uit aan de burger. Daarom willen we geen belastingvrije sommen, maar alles gewoon belasten zoals voor iedere burger.
Ook een overdreven hoog pensioen is niet uit te leggen. Geef politiekers een pensioen voor gewerkte jaren, maar dat hoeft niet hoger te zijn dan dat van de bevolking. Politici moeten zelf ook doen wat ze vragen van de burger. Dus geen speciaal pensioen voor politici.
Er is geen enkele reden waarom parlementsleden een riante vergoeding moeten krijgen als ze vertrekken. Een afscheidspremie van één jaar moet echt wel volstaan en alleen maar als ze einde mandaat zijn en niet herkozen, niet als ze zelf hun mandaat beëindigen. De premie wordt berekend op het gemiddelde loon van de gewerkte jaren.