En waarom schreef Arthur Schopenhauer reeds in de negentiende eeuw; ’Er zijn mensen die niet gevoelig zijn voor lawaai; maar dat zijn precies de mensen die ook niet gevoelig zijn voor argumenten, of gedachten, of poëzie, of kunst, kortom, voor elke intellectuele invloed. Lawaai is niet alleen een onderbreking, maar ook een verstoring van het denken. Natuurlijk zal dat niet bijzonder pijnlijk zijn als er niets is om te onderbreken’?
Collectieve inspanning
Het artikel van Gonzalez is daarom zo boeiend, omdat ze zich niet realiseert dat een hoge levenskwaliteit afhankelijk is van ieders terughoudendheid en zelfverloochening, voor het algemeen belang. Een gemeenschap vormen vergt namelijk verantwoordelijkheidszin van de afzonderlijke leden. We zijn geen menigte vrijgesteld van elke plicht ten opzichte van onze woonruimte, onze buren of omringende objecten.
Het zijn niet degenen die enige etiquette koesteren, die in de fout zijn. Kleine beleefdheden in stand houden is essentieel: normen en sociaal vertrouwen eroderen met elke kleine grief. Het collectieve effect van tientallen of honderden van zulke ergernissen per dag leidt tot een soort diepe vervreemding en wanhoop die moeilijk onder woorden te brengen is, en die daarom spottend wordt afgedaan als triviaal door degenen die er niet onder lijden. Degenen die misschien wel door wijsheid achtervolgd werden, maar altijd sneller zijn gebleken.
Doorbraak – 9/8/2024 – Kinga Pajak